بوي لجن گرفته...  انبوه خاطراتم....

ديروز :رنگ وحشت...فردا:دوباره تکرار....

 .....................................................................................................................

بیــا حـــواس تقــدیر رو پـرت کنـیم

تـو صـداش کن..مـن دزدکی فاصـله ها رو برمــــیدارم …

به سلامتیه اونی که وقتی فهمید اشکاش

برای کسی ارزش نداره ، دردشو پشت لبخندش پنهون کرد....

به سلامتی اونی که دیروز جونشو داد

تا من امروز به فردام فکر کنم …

به سلامتیه اونی که تو عصبانیت خواست آرومم کنه

هرچی از دهنم درومد بهش گفتم …

آخرش فقط گفت : بهتری ؟؟؟!

ضرورت بودنت همیشگیست

فرقی نمیکنَد ؛ چه در کنار من چه در خاطر من …

آدمهایی هستند که شاید کم بگویند

“دوستت دارم”

یا شاید اصلا به زبان نیاورند دوست داشتنشان را …

بهشان خرده نگیرید !

این آدمها فهمیده اند “دوستت دارم” حرمت دارد

 مسئولیت دارد ولی وقتی به کارهایشان نگاه کنی

دوست داشتن واقعی را میفهمی

میفهمی که همه کار میکند تا تو بخندی ،

تا تو شاد باشی …آزارت نمیدهد

دلت را نمیشکند …

به هر دری میزند که با تو باشد ...

اگر کسی رو خیلی دوست داری

امتحانش نکن که ببینی اون چقدر دوستت داره !

اول خودتو امتحان کن ،

ببین تحملش رو داری بفهمی دوستت نداره ؟؟؟

بی خیال اسم ها و حرف ها

من خلاصه می شوم در تو … همین...

مواظب خودت باش …

یک تار موی تو شاهرگ من است...

 دیگر همه نقطه ضعفم را فهمیدند

از من که چیزی میخواهند ، جان تو را قسم میخورند …

چــــــــه حــــــــــیف شد ….!

.

.

دیــــــــــــــــر فهمــــــــــیدم ”

.

.

برای عاشـــقی چـــرب زبـــانی کـــافـی اســـت”

حرامش باد!!!

انکه جای خالی مرا پیش تو پر میکند…

از این دنیا شرمنده ام که واردش شدم ای

کاش درب خروجی هم داشت…

هی پسر…….!!!!

اگه میبینی باهات بازی نمیکنم رو حساب بلد نبودنم نذار!!

اینو بدون من باز یامو بچگیام کردم...

بسلامتی اون لامصبی که از زندگیم رفت ولی از این دل لعنتیم

نرفت…

مقصر او نبود!!! لعنتی آدم بود… من خدایش کردم!!!

به پای هم پیر شدیم : من و خیال تو …

بازی را من برده ام ، نتیجه را ببین :

اشک ، هیچ به نفع من …

همه جا هستی

در نوشته هایم

در خیالم

در دنیایم

تنها جایی که باید باشی و ندارمت ، کنارم است ...

بعضی جمله ها هستن به مرور تبدیل به دروغ می‌شن

مثله (پنیر تازه رسید) رو شیشه‌ی بقالی

یا مثله ( دوست دارمٍ های ) تو...

از فردا بیشتر مراقب باش

تقاص اشک های امشب من سنگین تراز

تمام روزهایی است که عاشقانه گریه کردم…

عزیزم حتے دیگر نمیخواهم آرزویت باشم…

آرزو میڪنم

“او”

آرزوے تو باشد

و

آرزوی او…

“دیگرے”…

پر گرفتم....

حتی پرواز را هم تجربه کردم

ای کاش زودتر می رفتی . . .

اعتراف تلخیست .....

ولی عشقم و آن غریبه به هم

می آیند...

این روزا هرکی ازم میپرسه “چطوری ؟”

برا اینکه “خوب” باشم ناچارا دشمن خدا میشم …

هیچکس بعد هیچکس نمرده ولی خیلیا بعد از خیلیا دیگه زندگی

نکردن …

این همه بیداد را بی “دال” کن....

مسافر بی بدرقه من....

اینقدر بی صدا رفتی که از وداع جا ماندم ،

باز به غیرت چشمانم که آبی پشت سرت ریختند....

نمیدانم به مسافر دل بستم یا مسافر شد آنکه

به او دل بستم ؟!

سیگار میکشم تا دود کنم خیال بودنش را …

ریه هایم بی تقصیرند ،

فقط دارند تاوان ندانم کاری های دلم را پس میدهند....

 دلمان که میگیرد...

تاوان لحظه هایست که دل میبندیم...

خدایا......................!

هرگز کسی را به آنچه قسمتش نیست عادت نده....!