جـــــــانم بـــــــــاش تا به لبــــــم برســـی

می خوام هـــــمه ببینند با تـــو جان به لـب شدم....

اگـــــــه …

” مردونــــ ــــه ” بـــــــه مـــــــن ,

قــــ ــــول بــــــدی …

مثـــــــه یــــــــه ” زن ”

عاشقــــ♥ــــت میمونـــــــم...

تمـام ِ این چـند سـال و اَنــدی عــمرم بـه کــنار …

مـن فـــقط ،

بـه انـــدازه ی همــان صَــدُم هـای ِ ثـانیه ای که ،

در هــوای ِ عطـرِ ِ آغــوشت نفـس کـشیـدم ،

زنـــدگـی کــــردم ....

مثل باران های بی اجازه وقت و بی وقت در هوایم پراکنده است

و

من بی هوا ناگهان خیسم از او ....

بزرگترین خطایش این بود که میپنداشت برای همیشه

صبور خواهم ماند....

رفته ای اماهنوز لب و انگشتانم تو را لمس میکنند ....!!!

دلم فیلم بلند می خواهد ؛

یک واقعیت عاشقانه پر از سکانس های با تو بودن

و

یک دکمه ی تکرار ...

آغوشِ تو که باشد ، خواب دیگر بهانه ای برای خستگی نیست...

تپشِ های قلبت میشود لالاییِ کودکانه ام …

کنارم بمان ....

میخواهم صبح چشمانم در نگاه تو بیدار شوند ...

تو که باشی معجزه ای در من رخ میدهد به نام آرامش …

باش ، حتی همین قدر دور ...

سکوت می کنم و او فکر میکند بازی را برده

ولی هرگز نمی فهمد

با هر کسی رقابت نمی کنم ....

 خیلی سخته....

که عشقت رو تو خیابون ببینی بعد اس بدی بگی کجایی ؟

بگه تو رختخوابم ! بعد از کنارش رد بشی بگی

مراقب خودت باش ، توی خواب راه میری...

به آدمها تکیه نزن !

آدمها هم مثلِ دیوار با زلزله ی نگاه دیگری پشتت را خالی میکنند …

ﺭﻭﺯﻱ میرسد بی تفاوتی هایت را با جای خالی ام حس کنی

و

در دلت با بغض بگویی : کاش اینجا بود ....

سکوتم را به پای رضایتم ننویس....

که هرچه کشیدیم از دهانی بود که بی موقع گفت :

دوستت دارم ....

اون که از من گذشت ، واسه من درگذشت …

پس روحش شاد و یادش فراموش ...

آری که چه بی رحمانه آمده است که بماند برای همیشه ،

غم تو در دل من …

حرفت که می شود با خنده می گویم :

یادش بخیر ، فراموشش کردم …

اما نمی دانند هنوز هم کسی اشتباه تماس می گیرد

سست میشوم که نکند تو باشی ...

در زندگی گفتن دو چیز بسیار سخت است :

اولین سلام و آخرین خداحافظی ...

باورم نمیشود ...

انکه ساده تر از اب بود مرا اتش زد ...
 

از کنارم رد شد....

.

.

بی محلی اش آزارم نداد اما... سوختم وقتی گفت:ندیدمت...

من یک سیلی به تو بدهکارم وقتی آن همه تمبر

“دوستت دارم”

روی گونه هایت چسباندم … وقت رفتن باید مهر

“باطل شد”

رویشان می زدم...

در این دنیای امروزی

به هرکسى “وابسته” میشى باید به این هم عادت کنى

که یک دفعه “وا” مى دهند و پرونده عشق “بسته” مى شود …